Parimi bazë lidhur me të vdekurit është se ata nuk mund të dëgjojnë fjalët e bijve të gjallë të Ademit, sepse Allahu thotë (interpretimi i kuptimit):
“Por ti nuk mund t'i bësh të dëgjojnë ata që janë në varre.” [Fatir 35:22]
Allahu konfirmoi se ata të cilët Profeti (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) i thërriste në Islam nuk mund të dëgjonin, duke i krahasuar me të vdekurit. Nuk ka asgjë në Kuran ose në Sunetin autentik që të tregojë se Profeti (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) mund të dëgjojë çdo Du'a ose thirrje nga njerëzit. Përkundrazi, është e vërtetuar se e vetmja gjë që i arrin atij (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) janë bekimet dhe Salamet e atyre që i dërgojnë bekime dhe Salame atij.
Kjo është transmetuar nga Ebu Davudi, 2041, me një zinxhir të besueshëm transmetimi nga Ebu Hurejra (Allahu qoftë i kënaqur me të) i cili tha se Profeti (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) ka thënë: “Nuk ka asnjë që më dërgon Salame mua, por Allahu do të ma kthejë shpirtin që të mund t'i kthej Salamet e tij.” Kjo nuk do të thotë se ai dëgjon fjalët e atij që dërgon Salame. Përkundrazi, është e mundur që ai të mësojë për ato Salame kur engjëjt ia përcjellin atij. Nëse supozojmë se ai dëgjon fjalët e atij që dërgon Salame, kjo është një përjashtim nga rregulli i përgjithshëm, si në rastin e të vdekurve që dëgjojnë hapat e atyre që mbajnë tabutin e tij, dhe si në rastin e mosbesimtarëve të vrarë në pusin e Bedrit që dëgjuan thirrjen e të Dërguarit të Allahut (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) kur u tha atyre: “A e keni gjetur premtimin e Zotit tuaj të vërtetë? Sepse ne e kemi gjetur premtimin e Zotit tonë të vërtetë.” (Shih Fetawa Al-Lajnah Ad-Da’imah, 1/313, 318, 321)
/bota-islame.com
